„Przyroda prezentując kształty, zmusza do wykrywania w nich stosunków liczbowych. Na nich bowiem oparty jest nie tylko świat wizualny, ale również konstruowany przeze mnie. Geometria – to język szczególnie przydatny do opisu rozważania i wyobrażania rzeczy prawdziwie skomplikowanych. To rzeczywistość pełna niewidocznych możliwości. Poszerza granice mego rozumienia zjawisk dalece złożonych, jak dusza Wszechświata. Powstała wcześniej od pisma, jak i od mowy. Np. okrąg i linia, które według Platona wyrażały idealne, wieczne formy. Rozwój tej odmiany matematyki dokonał się prawdopodobnie za sprawą ludzi rysujących na piasku. Z rysowania na piasku rozwinęło się pismo i dopiero później zaczęto ryć znaki w kamieniu. Z tego wniosek, że gdy chodzi o rozumienie świata czy ziemskiej biosfery, geometria przedstawia więcej magii niż zwykły opis” / Dorota Grynczel (2001).

Dorota Grynczel, Kompozycja 21 | 2003

Dorota Grynczel, Tkanina I z cyklu Stworzenie świata | 1984

Dorota Grynczel, Kompozycja 15 | 2003

„To haft pracowicie dziergany miniaturowymi ściegami na delikatnych, czarnych siatkach tiulu. Jest niewyobrażalnie czasochłonny, a przy tym wymaga zdumiewającej wyobraźni, która umożliwia przy przeciąganiu nitki prawie niewidocznego ściegu dostrzegać u kresu tej syzyfowej pracy jej ostateczny efekt” / Bożena Kowalska (2002).

Dorota Grynczel (1950-2018) ukończyła studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w 1977 roku w Pracowni prof. Jana Tarasina oraz Pracowni Tkaniny Eksperymentalnej prof. Wojciecha Sadleya. Zajmowała się tkaniną unikatową i malarstwem sztalugowym. Stypendystka The Pollock-Krasner Foundation w Nowym Jorku (1992) oraz Fundacji im. Stefana Batorego w Warszawie (1993). Była pierwszą w historii kobietą, która została dziekanem Wydziału Malarstwa na ASP w Warszawie w latach 2012-2016.

Dorota Grynczel. Rysunek w przestrzeni

Wernisaż: 23 października 2025 r., godz. 18:00
Bydgoskie Centrum Sztuki
Kuratorka: Natalia Pichłacz
Współpraca: Stefan Węgłowski