Historia Muzeum Regionalnego w Siedlcach sięga swoimi korzeniami początku XX wieku. Właśnie wtedy zaczęto mówić o potrzebie otwarcia tego typu placówki w Siedlcach. Udało się to w 1909 roku, kiedy Oddział Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Siedlcach utworzył Muzeum Ziemi Podlaskiej. Mieściło się ono w XVIII-wiecznym ratuszu zwieńczonym figurą Atlasa, zwanego przez siedlczan „Jackiem”. I wojna światowa przerwała pierwsze próby działalności. Po odzyskaniu niepodległości po raz kolejny uznano potrzebę istnienia takiej placówki. 20 września 1928 roku Rada Miejska przyjęła uchwałę dotyczącą utworzenia Muzeum Ziemi Podlaskiej im. Mieczysława Asłanowicza z siedzibą w wieży ratusza „pod Jackiem”. Miało ono charakter wielodziałowy. Gromadzono w nim obiekty z czterech dziedzin: archeologii, historii, etnografii i sztuki. Powolny rozwój instytucji przerwała II wojna światowa. Spalony w lipcu 1944 roku ratusz odbudowano w latach pięćdziesiątych XX wieku. Postanowiono wówczas odtworzyć muzeum. Już w 1958 roku zaapelowano do siedleckiego społeczeństwa o przekazywanie zabytków do zbiorów przyszłego muzeum. 12 lipca 1966 roku Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Siedlcach wydało uchwałę na temat reaktywowania siedleckiego muzeum. Jego statut został zatwierdzony przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Na tej podstawie 1 stycznia 1967 roku rozpoczęło działalność Muzeum Ziemi Podlaskiej. Po reaktywacji funkcjonowało ono kolejno pod trzema nazwami: Muzeum Ziemi Podlaskiej do 1965 roku, Muzeum Okręgowe w latach 1975-1999, a od 2000 roku jako Muzeum Regionalne w Siedlcach.

Muzeum zostało powołane jako instytucja oświatowa i naukowo-badawcza. W celu spełnienia tych zadań gromadzi i udostępnia dobra kultury z zakresu: sztuki, etnografii, archeologii, fotografii archiwalnej i historii. Prowadzi różnorodne badania naukowe, działalność wystawienniczą, oświatową i wydawniczą.