Wystawa CIAŁO OBCE / CIAŁO WŁASNE stanowi subiektywny wybór exemplów kolekcji Galerii z dziedziny malarstwa, grafiki, rysunku i rzeźby krążących wokół wątków trudnej cielesności. Dobór dzieł prowokuje do refleksji nad figurą ludzką, która przełamuje przyjęte społecznie i kulturowo kanony piękna, bywa dekonstruowana, wykluczana i obca.

Śledząc losy ciała w sztukach pięknych na przykładzie kolekcji dzieł Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, napotkać można wiele interesujących, cielesnych tropów. W szerokim repertuarze technik, wyróżniają się dzieła osobliwe, opowiadające o człowieku w sposób nienormatywny,
odznaczające się rzadkością, niezwykłością na tle tego co codzienne i powszechne. Prace te przypominają, że ciało w rękach artystów jest posłuszne i kowalne – podatne na zmiany.

Andrzej Grenda, Manu | 2005

Izabella Gustowska, Względne cechy podobieństwa XXVII | 1983

Zgromadzonych autorów i autorki poza obecnością na wystawie i w kolekcji Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, połączyła chęć krytycznego otwarcia na ciało. Wybrana grupa 28 twórców i twórczyń, na pewnym etapie własnej drogi artystycznej, zapragnęła postawić ciało w centrum
swej wypowiedzi artystycznej.

Układ ekspozycji prezentowanej w Galerii Re:Medium pozwala podążać szlakiem artystycznych deformacji postaci: od ciała będącego w opozycji do skonwencjonalizowanych ustaleń estetycznych, nadrealnego, z pogranicza baśni i mitu, przez wizje pragnące burzyć zastane schematy przy pomocy eksperymentów z figurą ludzką, po prace na granicy abstrakcji i figuracji – realizacje w których sylwetki zaczynają gubić swą ludzką postać, a wpisywane w nie kształty, kontury, plamy są płynne i działają niczym ruchome formy o otwartej kompozycji.

W przypadku działań artystycznych, naturalnie związanych z kreacją, ukazywanie wszelkich anomalii ciała ma swoje uznane miejsce. Konstruowanie nienormatywnych figur w sztuce, zarówno dawniej, jaki i teraz, bywa wynikiem uwalniania wyobraźni, snucia narracji o nowej
formule doskonałości bez normy. Artyści postępujący z ciałem jak z czułym przyrządem poznania, zaczęli traktować je niczym znak, tworząc korporalne szyfry będące przyczynkiem do refleksji nad rzeczywistością. Fizyczność organizmu stworzyła możliwość zaznaczania wielu problemów natury formalnej i treściowej. Wizerunek człowieka w rękach twórców pozwolił kwestionować i umacniać kanon piękna i brzydoty, snuć opowieść o represji i transgresji, władzy i jej braku, przyjemności i bólu, w końcu być środkiem autoekspresji, prowokacji. Możliwe stało się kreatywne poszukiwanie figur obcych, których cielesna inność umieszcza je poza marginesem społeczeństwa – tego, co znane (Dominika Pawełczyk, kuratorka wystawy).

Artyści: Sylwester Ambroziak, Rafał Boettner-Łubowski, Halina Chrostowska, Jan Dobkowski, Agnieszka Dobosz-Bruchnalska, Anna Dybowska, Michał Gałkiewicz, Karol Gawroński, Andrzej Grenda, Zbylut Grzywacz, Izabella Gustowska, Magdalena Hoffmann, Władysław Jackiewicz, Witold Kaliński, Paweł Łubowski, Eugeniusz Markowski, Lucjan Mianowski, Kazimierz Mikulski, Magdalena Moskwa, Krystyna Piotrowska, Bogumiła Pręgowska, Janusz Przybylski, Elżbieta Radzikowska, Leszek Rózga, Tomasz Tobolewski, Stefan Wegner, Remigiusz Wojaczek, Mira Żelechower- Aleksiun

Wernisaż: 17 marca 2023 r., godz. 18:00
Kuratorka: Dominika Pawełczyk