Galeria Po Prawej Stronie Wisły, już 21 października zaprasza na otwarcie nowej wystawy Okruchy. Wystawa grafiki i rysunku Agaty Gertchen.

Wernisaż wystawy:
21 października, g. 17:00-20:00
Kuratorka:
Katarzyna Haber

Najnowszy cykl grafik Agaty Gertchen można potraktować jak zamknięcie i rozliczenie pewnego etapu. Artystka znana z monumentalnych grafik, liczących nawet 4 metry długości z cyklu Unbridled, wycinanych trzy lata, tym razem pracuje szybko. Jeden z linorytów powstaje w zaledwie trzy miesiące. Gertchen przyzwyczajona do działania w makroskali skupia się na pracach kameralnych o osobistej, intymnej wymowie. Nazwałabym ten cykl inicjacyjnym. Widz wchodzi w rolę podglądacza, przed którym odsłania się to, co zwykle pozostaje ukryte. Prace dotyczą macierzyństwa. Jednak nie jest to macierzyństwo instagramowe, celebryckie. To raczej wyimki z codziennego życia, monotonia i powtarzalność czynności, także chaos kryjący się na zapleczu codzienności. Na styku rutyny powszednich zajęć i ekspresji twórczej powstaje napięcie, które artystka rozładowuje i przeobraża w zaskakujące formy.

Agata Gertchen, Okruchy | 2023

Agata Gertchen, Okruchy | 2023

Agata Gertchen, Okruchy | 2023

Gertchen pozwala widzom podejrzeć domowy bałagan. Przedmioty związane z macierzyństwem zyskują nowy kontekst. Rozrzucone na podłodze pieluchy, zabawki, sznurki wypełniają przestrzeń grafik. To formy o charakterze inwazyjnym. Intrygujące i drażniące zarazem. Razem z artystką doświadczamy mimowolnej irytacji, gdy przestrzeń chaotycznie zapełnia się przedmiotami, do których na ogół nie jesteśmy przyzwyczajeni, a do uporządkowanego świata wkrada się element irracjonalny. To także zapis krótkotrwałego etapu, kiedy artystka-matka próbuje znaleźć pośród pieluch azyl dla własnej twórczości, przysłowiowy pokój Wirginii Woolf, który stanowiłby dla niej swoisty margines wolności. Pętla między sztuką i życiem, przenikanie się światów o swoistej nieprzystawalności charakteryzuje od kilku dziesięcioleci sztukę współczesną. Artystki chętnie opowiadają o przyziemnych, czasem banalnych doświadczeniach swojej codzienności. Mówią o zmianie priorytetu, czasami o blokadzie aktywności twórczej. Julita Wójcik obierająca ziemniaki w Zachęcie, czy Elżbieta Jabłońska fotografująca codzienne pranie albo abiektualną zawartość sitek zlewozmywakowych przestały już szokować. Ich dokonania weszły do kanonu polskiej sztuki lat 2000.

Agata Gertchen, Przedmiot | 2022

Agata Gertchen, Macierzyństwo | 2023

Agata Gertchen, Macierzyństwo | 2019

Agata Gertchen zatytułowała cykl „Okruchy” świadomie wprowadzając dwuznaczność. To z jednej strony kruchość i ulotność, z drugiej krótkotrwałe, denerwujące zawadzanie. Rozsypane okruchy wprowadzają element chaosu. Są niewielkie, ale trudno je zignorować. Macierzyństwo kryje w sobie ambiwalencję. Rozpięte jest pomiędzy poczuciem szczęścia i spełnienia a nowymi, czasem trudnymi okolicznościami, takimi właśnie okruchami.

Gertchen mówi o przemijaniu, zmienności, nieuchwytności, o ludzkiej egzystencji zawieszonej w różnych planach między ruchem i trwaniem, będącej stanem ciągłego przemijania obrazów, doznań, zjawisk.

Jej prace są delikatne i liryczne. Tylko trzy linoryty powstały z matryc. Pozostałe to prace z „przedruku” z wprowadzonym rysunkiem, kaligrafią, płaszczyznami sprayu. Artystka pracuje na warstwach. Odbija trzy, czasami cztery warstwy. Nałożone palimpsestowo formy przenikają się. Jak plany rzeczywistości gubią granice. Z migoczącego tła wyłaniają się kształty przeplatane liternictwem. Natura tego pisma jest niejednoznaczna – oniryczna, otwarta i tajemnicza. RUCHY, KRUCHY, OKRUCHY czytamy na jednej z grafik. Napis brzmi jak haiku albo zaklęcie wprowadzające w kolejne obszary wtajemniczeń. Widz odnosi wrażenie, że podgląda sekretny rytuał przemiany, bo oto z monochromatycznych obrazów utrzymanych w szarościach i czerniach wyłania się niczym w procesie alchemicznym złoto. Nastąpiła metamorfoza jednego stanu materii w inny.
/Katarzyna Haber

Agata Gertchen urodziła się w Rawiczu w 1985 roku. W 2010 ukończyła Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, na Wydziale Grafiki, uzyskując dyplom magisterski z grafiki artystycznej w Pracowni Intaglio prof. Przemysława Tyszkiewicza oraz z projektowania graficznego w Pracowni Graficznej prof. Romana Kowalika. W roku 2016 zdobyła tytuł doktorski.. W latach 2016–2018 pełniła funkcję kierownika Katedry Grafiki Artystycznej. Obecnie jest zatrudniona na stanowisku adiunkta na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.

Swoje prace prezentowała na ponad osiemdziesięciu wystawach w Polsce i osiemdziesięciu za granicą (Stany Zjednoczone, Kanada, Australia, Japonia, Francja, Niemcy, Belgia, Korea Południowa, Bośnia i Hercegowina, Rosja, Słowacja, Chiny, Tajwan, Macedonia, Czechy, Bułgaria, Łotwa, Indie, Hiszpania, Serbia, Iran, Rumunia, Szkocja, Włochy, Szwecja). Jest autorką osiemnastu wystaw indywidualnych. Jej prace graficzne i rysunkowe otrzymały ponad dwadzieścia nagród i wyróżnień.