Kompozycje „Via Lucis/Terra” związane są z pierwotnością materii, gleby, ze śladami w niej odciśniętymi. Takie ślady są przecież pierwszymi odbitkami graficznymi. Artystka wyraźnie się takimi prymarnymi, jakby naturalnymi printami inspiruje. Mam wrażenie, że każe nam spoglądać na ziemię, po której chodzimy, pod stopy. Żyjąc, chcąc nie chcąc, zostawiamy po sobie ślady. Odciski w pracach Łakomej wydają się skamielinami, sprasowanym czasem.

W cyklu graficznym „Via Lucis/Terra” kluczową rolę odgrywa także światło. Stanowi ono niezbywalny warunek widzenia w ogóle, bez niego nie istniałaby sztuka w formie, jaką znamy. Tutaj jednak światło zostało użyte specjalnie i świadomie. Dzięki niemu autorka stworzyła w swoich pracach rysunki potencjalne; kompozycje, które zmieniają się w zależności od rodzaju oświetlenia i innych jego parametrów, w rodzaju barwy, natężenia, kąta padania. Światło i cień tworzą więc rysunki z pomocą wklęsło-wypukłych form. Rysunki, które w pewnych warunkach tracą ostrość aż do ich całkowitego zaniknięcia. Ta gotowość do ujawnienia się kompozycji, ta gra optyczna z pojawianiem się i znikaniem rysunku istnieje więc dzięki oświetleniu i jest skierowana do zmysłu wzroku.

Agnieszka Łakoma, Via Lucis III | 2021

Agnieszka Łakoma, Via Lucis II | 2021

Na tym jednak nie koniec, bo równie ważną rolę, co wzrok w cyklu „Via Lucis/Terra” pełni zmysł dotyku. Tak naprawdę, te kompozycje wcale nie znikają gdy gaśnie światło, po prostu istnieją w inny sposób. Prace te bowiem są o tyle wyjątkowe, że można przesuwać po nich dłonią, opuszkami palców można dotykać krawędzi, można wodzić po wklęsłościach i wypukłościach form, po chropowatym papierze, ostrych krawędziach i krawędziach łukowatych lub wijących się. Można wyczuwać też nadrukowane pola o powierzchni bardziej śliskiej niż pozostałe płaszczyzny pracy graficznej. W ten sposób Łakoma przypomina o aspekcie dotykowym sztuki. W gruncie rzeczy jest on obecny w każdej odbitce graficznej, ba! w każdej pracy plastycznej w ogóle, lecz często go pomijamy i lekceważymy. W cyklu „Via Lucis” haptyczność odzyskuje swoje znaczenie. ~ Magdalena Ujma

Agnieszka Łakoma to artystka sztuk wizualnych, graficzka, malarka, autorka obiektów przestrzennych i animatorka kultury. Ukończyła Wydział Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych (2006) oraz historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim (2005) w Krakowie. Obroniła doktorat w dyscyplinie sztuki artystyczne na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie (2012). Pełni funkcję Plastyka Miasta (od 2013) i Przewodniczącej Sekcji Grafiki Związku Polskich Artystów Plastyków w Krakowie (od 2019). Wykładowczyni Akademii Śląskiej w Katowicach (od 2022).

Laureatka stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w latach 2005–2006 i 2021. Nagrody w kategorii Hommage a Nicolas Schőffer w Budapeszcie (2013) oraz Grand Prix Najlepszej Grafiki Miesiąca ZPAP Kraków (2008, 2013, 2016). Finalistka konkursu „Hanseatic New Gold” (2021) oraz „Triennale Rysunku Wrocław 2022”.

Stworzyła serie graficzne i malarskie: Zasłony, Consumo, Wniebowzięci, Selfmade City, Moving City, Fleur mystique i Via Lucis. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach w Polsce i za granicą m.in. National Taiwan Museum of Fine Arts, Taichung, Tajwan; China Printmaking Museum, Shenzhen, Chiny; Reykjanes Art Museum, Keflavík, Islandia; Muzeum Narodowe w Warszawie; Miejska Galeria Sztuki w Łodzi; Stowarzyszenie Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie.

Interesuje się kulturą Japonii i wszystkimi jej przejawami, m.in. sztuką ceremonialnego parzenia herbaty Chanoyu.

Wystawa w Programie Towarzyszącym MTG 2024 w Krakowie

Wernisaż: 2 września 2024 r., godz. 18:00
Miejska Galeria Sztuki MM w Chorzowie