„W pewnym momencie stwierdziłem, że takie indywidualności polskie są podstawową wartością narodu i że one dźwigają ten naród, dlatego warto je popularyzować. Dlatego zabrałem się za portretowanie Polaków i zrobiłem około pół miliona zdjęć portretowych”.

44 czarno-białe fotografie, sygnowane i numerowane, to portrety polskich osobistości świata kultury, sztuki, polityki i nauki, wykonane w latach 1968 – 1996. Krzysztof Gierałtowski poświęcił portretowaniu całe swoje zawodowe życie. Był doskonale świadomy tego, kogo chce sportretować, a kogo na pewno nie. Tak samo jak świadomy był tego jaki portret chce osiągnąć. Fotografia odzwierciedla jego prawdę subiektywna o człowieku. A tej prawdy szukał nie tylko w twarzy człowieka, ale w każdej cząstce jego ciała, która mogła tę prawdę zdradzać. Tak było w przypadku pisarza i malarza Józefa Czapskiego. Podczas spotkania z Gierałtowskim, leciwy już w wieku artysta … zasnął. Fotograf dyplomatycznie wybrnął z tej sytuacji, utrwalając w obiektywie dłonie Artysty. „Patrząc na nie to było wiadomo, że są to ręce arystokraty” – wspomina dziś.

Do fotograficznego kanonu polskiej inteligencji Krzysztofa Gierałtowskiego należą: Magdalena Abakanowicz, ks. Józef Tischner, Andrzej Wajda, Jerzy Jarocki, Nina Andrycz, Kazimierz Brandys, Jan Peszek, Daniel Olbrychski, Zdzisław Beksiński, Jerzy Maksymiuk, Leopold Tyrmand, Jerzy Kapuściński i inni.

Krzysztof Gierałtowski, Nina Andrycz | 1915-2014

Krzysztof Gierałtowski, Kalina Jędrusik | 1931-1991

„Każdy portret jest próbą odczytania nieznanego alfabetu. Sztuka jest poszukiwaniem. Również sztuka Gierałtowskiego. (…) Jego cykle portretów nie są zamkniętą całością, w miarę upływu czasu w tych zbiorach jedne twarze znikają, pojawiają się inne. Te cykle to żywa, zmieniająca się społeczność, poddawana przez Gierałtowskiego ciągłej weryfikacji.” – Ryszard Kapuściński, katalog wystawy „Gierałtowski. Portrety subiektywne”, Wyd. CBWA, Warszawa 1988).

KRZYSZTOF GIERAŁTOWSKI (ur. 10 sierpnia 1938 roku w Warszawie)

Studiował w Akademii Medycznej w Gdańsku (1956-58) i w Warszawie (1958-60) oraz w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej (1961-64). Fotografuje od 1961, wystawia od 1963 roku. Na potrzeby prasy i wydawnictw zajmował się fotografią mody i reklamową, był jednak również autorem reportaży z zakładów przemysłowych. W latach 1967-73 był stałym współpracownikiem miesięcznika „Ty i Ja”, 1971-72 – tygodnika „Perspektywy”, 1977-78 – tygodnika „Razem”, 1978-81 – tygodnika „ITD”. Był członkiem Rady Artystycznej kwartalnika „6×9 Fotografia” (1991-93). Przez cztery lata (1994-98) współpracował z miesięcznikiem „Twój Styl”. Od 1996 roku prowadzi Galerię / Studio Gierałtowskiego. Realizował kampanie reklamowe w Polsce i Europie Zachodniej.