„Chimera” – polski miesięcznik poświęcony sztuce i literaturze, czasopismo literacko-artystyczne, wydawane nieregularnie w latach 1901-1907 w Warszawie. Redaktorem i kierownikiem artystycznym pisma był Zenon Przesmycki (Miriam).
„Chimera” zajmowała wyjątkową pozycję na mapie polskich czasopism literackich. Była pierwszym tak starannie wydawanym periodykiem, w całości poświęconym sztuce, elitarnym, o niewielkim nakładzie, programowo skierowanym do wąskiej grupy odbiorców.
Utwory publikowane w „Chimerze” nie prezentowały jednego wybranego nurtu literackiego. Zenon Przesmycki w doborze dzieł kierował się jedynie walorami artystycznymi, odrzucał zaś sztukę popularną. Za tekst programowy czasopisma uważało się głośny artykuł Miriama „Walka ze sztuką”.

Z początku „Chimera” wydawana była jako miesięcznik, jednak już w pierwszym roku funkcjonowania pisma kolejne zeszyty zaczęły ukazywać się nieregularnie. Ogółem opublikowano 30 zeszytów. Nakład wynosił 600 egzemplarzy, z czego jedynie około 400 znajdowało nabywców. Archiwum „Chimery” spłonęło podczas powstania warszawskiego.

W redakcji „Chimery” w Warszawie Zenon Przesmycki organizował wystawy i pokazy sztuki.
W „Chimerze” publikowali czołowi poeci i prozaicy Młodej Polski, m.in.: Wacław Berent, Antoni Lange, Bolesław Leśmian, Zofia Nałkowska, Jan Lemański, Feliks Jasieński, Jan Kasprowicz, Stefan Żeromski, Władysław Stanisław Reymont, Stanisław Przybyszewski, Leopold Staff, Stanisław Wyspiański, Maria Komornicka, Stanisław Korab-Brzozowski, Tadeusz Miciński, Stanisław Wyrzykowski. Czołowymi ilustratorami „Chimery” byli Edward Okuń, Franciszek Siedlecki i Józef Mehoffer. Ferdynand Ruszczyc był autorem okładek w latach 1904-1907.

Kurator: Marzena Rafińska