Powrót do ceramiki to wystawa prac artystów współczesnych, którzy w swojej praktyce sięgają po medium ceramiki. Rdzeniem ekspozycji są prace z Kolekcji MOCAK-u: Feika Beckersa, Burçak Bingöl, Nschotschi Haslinger, Agaty Kus, Justyny Smoleń i Jakuba Juliana Ziółkowskiego. Poza tym na wystawie znajdą się realizacje Wojciecha Ireneusza Sobczyka, Aleksandry Liput, Natalii Kopytko i Tomka Kulki.

Ceramika od wieków była wykorzystywana do celów użytkowych i dekoracyjnych. W Europie okres jej świetności przypada na XVII i XVIII wiek. W tym czasie Delft słynęło z fajansu, a manufaktura w Miśni z porcelany.

Ceramika okazała się ciekawym medium również dla sztuki. Wykorzystywali ją twórcy awangardowi. Także artyści współcześni szukają w ceramice nowych znaczeń oraz zaskakujących możliwości formalnych.

Na wystawie zobaczymy prace obejmujące niemal pełną skalę możliwości tego medium – od hiperrealistycznych przedstawień natury, do obiektów przypominających destrukty.

Wojciech Ireneusz Sobczyk, Bruma | 2020, courtesy Galeria LETO, W. I. Sobczyk

Feiko Beckers, Rzeczy, w które wierzyłem, a w które potem przestałem wierzyć i w które teraz znowu wierzę | 2015, Kolekcja MOCAK-u

Feiko Beckers odwołuje się do tradycji holenderskich oraz do zwyczaju umieszczania na talerzach przysłów ludowych i cytatów z Biblii, zamieniając je na własne sentencje przybierające formę prawd absolutnych. Natomiast Justyna Smoleń igra z tradycjami porcelany miśnieńskiej, dekonstruując ją i tworząc rzeźbiarskie kolaże. Burçak Bingöl duży nacisk w swojej twórczości kładzie na warstwę dekoracyjną ceramiki. Jednak w swojej pracy świadomie niszczy estetyczną dekorację, deformując obiekt chorobliwą naroślą. Tomek Kulka tworzy figurki i przedmioty odnoszące się do kultu religijnego. Postacie Agaty Kus, balansujące na pograniczu świata fantazji i realności, działają jednolitą czernią. Wazy Juliana Jakuba Ziółkowskiego oblepiają twarze skomentowane tekstem Sick of Love. Huby Aleksandry Liput tworzą instalację site-specific. Ich miejsce nawiązuje do roślinnego pierwowzoru. Wojciech Ireneusz Sobczyk buduje tajemnicze ogrody zakomponowane z misternie wykonanych roślin. Niby-kłącza, pędy, korzenie oplatają Korony Natalii Kopytko. Falliczno-roślinne stopy Nschotschi Haslinger, mimo zastosowania szlachetnej techniki, wyglądają jak zrobione z plasteliny.

Powrót do ceramiki prezentuje bardzo różne koncepcje artystyczne. Pojawiają się w nich fragmenty natury, obiekty przywołujące na myśl obrzędy, przedmioty banalne oraz teksty. W tych pracach można znaleźć emocje, ironię, prześmiewczość, nawet duchowość.