Z tej nocy będzie serce

Wernisaż: 19 lutego 2021 r.
Muzeum Współczesne Wrocław
Wystawa czynna do: 31 maja 2021 r.
Kurator: Piotr Lisowski

David Wojnarowicz (1954–1992) w jednym ze swoich filmów komentował: „Zastanawiam się, co ten mały robaczek robi na świecie? Czy jeśli umrze, to świat to odczuje? Czy Ziemia to czuje? Czy coś będzie nie na swoim miejscu? Czy ludzie zaczną mówić inaczej, jeśli ten robaczek umrze? Czy światu lżej będzie się kręcić? Czy Ziemia będzie kręcić się trochę szybciej, jeśli coś takiego umrze? Czy jakiś dzieciak obudzi się gdzieś z krzykiem, ponieważ ten robaczek umrze? Czy powietrze będzie krążyć wokół Ziemi trochę szybciej, jeśli ten robaczek zniknie?”.

Wojnarowicz zyskał rozgłos na nowojorskiej scenie artystycznej w latach 80. XX wieku, tworząc prace będące zarówno zaciekłym komentarzem społeczno-politycznym jak i bardzo osobistym. Jego twórczość łączyła artystyczny eksperyment z wypowiedziami na temat własnej tożsamości. Zdobył uznanie bezpardonową walką ze skostniałym amerykańskim społeczeństwem, jego hipokryzją i uprzedzeniami, nadużyciem władzy, homofobią i niechęcią wobec ofiar trwającej epidemii AIDS. Wojnarowicz w swojej twórczości obierając wysoce subiektywny punkt wyjścia, dzielił się poetyckimi i poruszającymi historiami, które w konsekwencji przybierały wymiar uniwersalny.

Wystawa Z tej nocy będzie serce, w dużym stopniu zainspirowana postawą Davida Wojnarowicza, buduje opowieść próbującą ukazać zmaganie – jakby to określił artysta – „z góry wymyślonym światem”. Tytuł wystawy zaczerpnięty z wiersza Paula Celana podkreśla jej balans na granicy nadziei, miłość i transgresji. To one w wielu obszarach stanowią dla sztuki oręż prowokacji, krytyki, manifestacji buntu czy przekonań i odczuć. Wystawa ukazuje portret człowieka, który widzi w sztuce potencjał zmian w otaczającej rzeczywistości. Widzi konieczność wyzwolenia się z opresji społecznych, uznania dla inności i stworzenia możliwości życia dla każdego.

Wojnarowicz w jednej z serii swoich zdjęć zatytułowanych Arthur Rimbaud w Nowym Jorku przywołuje figurę poety wyklętego – poète maudit. Ten motyw i odwołanie do francuskiego pisarza pozostawały manifestacją wskazującą, że rolą artysty jest konfrontacja i demaskowanie mechanizmów uległości i konformizmu. Być może jest to jedyna droga dla skutecznej artystycznej interwencji w rzeczywistość.

Podobnie dla tematu wystawy kluczowe są postawy artystyczne podważające opresyjne normy społeczne, operujące strategiami subwersywnymi, tworzące sztukę zaangażowaną i relacyjną. Z drugiej strony wystawa próbuje wskazać na możliwą alternatywę budowania rzeczywistości opartej na tolerancji, relacjach międzyludzkich, niwelującej świat fałszywych granic.

Artystki i artyści: Paweł Althamer, Mirosław Bałka, Piotr Blajerski, Petr Davydtchenko, Every Ocean Hughes, Tomislav Gotovac, Hubert Kielan, Leszek Knaflewski, Daniel Knorr, Servet Koçyiğit, Kościół Nihilistów, Karolina Kubik, Natalia LL, Taus Makhacheva, Mariusz Maślanka, Zofia Pałucha, Liliana Piskorska (Zeic),Karol Radziszewski
Carolee Schneemann, Siksa & Piotr Macha, Łukasz Trzciński, David Wojnarowicz, Ada Zielińska, Barbara Żłobińska