Wernisaż: 13 grudnia 2019 r.
Płocka Galeria Sztuki
Wystawa czynna do: 19 stycznia 2020 r.

Przygotowana przez Płocką Galerię Sztuki, wystawa płockiego środowiska artystycznego „Co widać” to kolejna zbiorowa prezentacja dzieł i sylwetek artystów związanych z naszym miastem. Jest to ekspozycja o charakterze problemowym, w ramach której siedemnastu artystów podzieliło się swoimi propozycjami rozumienia tematu i twórczego wyrażenia tego, „co widać”.

Wystawę tworzą prace autorstwa: Katarzyny Bąkowskiej-Roszkowskiej, Laury Dyczko, Doroty Goleniewskiej-Szelągowskiej, Anny Krzemińskiej, Wlodka Kwiatkowskiego, Anieli Ewy Lewandowskiej, Anny Macionek-Stańko, Zofii Samusik-Zaremby, Magdaleny Sikorskiej-Tokarskiej, Stanisława Staniewskiego, Andrew Stewarta, Eugeniusza Szelągowskiego, Marii Weigl-Wojnarowskiej, Anny Wojnarowskiej, Iwony Wyszatyckiej, Szymona Zaremby i zmarłego w 2013 roku Tadeusza Zaremby.

Prezentowane na wystawie 62 prace to w większości subiektywne zapisy widzenia i postrzegania przez artystów tego, co wokół nas – widzialnej rzeczywistości, ale również wyobrażonej. Poznajemy jej małe fragmenty – sugestywne, malarskie sposoby widzenia, które stanowią rodzaj współczesnego komentarza, przekazu artysty, starającego się od siebie coś wyrazić, przedstawić, czymś zainteresować. Mimo swej różnorodności, zestawione ze sobą prace składają się w ciekawą ideowo ekspozycję. Artyści powracają do tradycyjnych technik, do figuratywności, klasycznych tematów, między innymi portretu i pejzażu. Po raz kolejny akcentują rolę natury, podkreślają swój związek z nią i to, jak ważną funkcję pełni w ludzkiej kulturze.

Proste pejzaże ciekawie korespondują z pracami utrzymanymi w tradycji sztuki Wschodu i z pracami o naturze bardziej niejednoznacznej. Niektóre odsyłają wprost ku metafizycznym i duchowym przestrzeniom, niekiedy do bardzo osobistych, prywatnych pejzaży wewnętrznych czy intymnych relacji międzypokoleniowych, a inne zaskakują nowymi, niezwykłymi pomysłami. Zgromadzone na wystawie prace wprowadzają do świata sztuki, w którym realizm i to, co widzialne, przeplata się z tym, co nierzeczywiste. Realne przedstawienia współwystępują z fikcyjnymi światami, bohaterami i historiami.

Tegoroczna wystawa to spotkanie nie tylko różnorodnych osobowości i twórczych temperamentów, ale także odmiennych sposobów ekspresji i form wypowiedzi artystycznej – od tkaniny artystycznej, kolaży, po wszelkie odmiany technik malarskich i graficznych, będących plastyczną próbą odpowiedzi na proste pytanie: „Co widać”.