Wystawa czynna do: 06 marca 2020 r.
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
Aranżacja plastyczna: Anna Król

Z kolekcji Muzeum Manggha

„W Japonii spotkałem ludzi bliskich memu sercu. […] Mają te wszystkie cechy, które chciałem przez całe moje życie rozwijać i pielęgnować w sobie: powagę, poczucie odpowiedzialności i honoru oraz potrzebę tradycji” (Andrzej Wajda, 2000).

„Podróż do Japonii jest tylko zamienieniem miejsca. Nie odczuwa się ruchu w czasie. Wszystko, z małymi (i dlatego dla nas niedostrzegalne) różnicami jest podobne. Pałace, świątynie, domy… ogrody (Ogrody są sztuką najbardziej japońską, bo z ich natury wynika trwanie… trwanie kamieni, trwanie wody – i wodospadów. Nic nie trzeba ulepszać, nie zmieniać.

Ogrodu nie można projektować, trzeba go założyć… trzeba o nim stale myśleć” (Andrzej Wajda, 1987).

Jedną z najcenniejszych części kolekcji Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha jest unikatowy zbiór prac na papierze – szkiców i rysunków – Andrzeja Wajdy. Do najbardziej interesujących należą te z podróży do Japonii. Reżyser odwiedził ten kraj siedem razy – w 1970, 1980, 1987, 1989, 1992, 1993 i 1996 roku – w tym sześć razy z żoną, Krystyną Zachwatowicz-Wajdą. Podczas każdej podróży notował, szkicował, zapamiętując najistotniejsze elementy innej, obcej, kultury, nieznanego kraju. Kraju, który z czasem stał się „Ich Japonią”.

W czternastu notesach i szkicownikach odnajdziemy „obrazkową” opowieść nie tylko o Japonii, lecz także, a może przede wszystkim – o malarzu- reżyserze, o jego preferencjach artystycznych, inspiracjach i odkryciach. Jak wiadomo, szkicowanie dla Andrzeja Wajdy było formą komunikacji ze światem, funkcją pamięci.

Tworząc w Japonii, zwłaszcza te szkice, które ukazują krajobrazy i sceny rodzajowe, artysta przyjmuje „japoński” punkt widzenia i komponuje je niczym drzeworyty ukiyo-e. Dlatego też można spojrzeć na japońskie rysunki Wajdy jako interesujący przykład inspiracji japońskich, polskiego japonizmu.

Na wystawie Andrzej Wajda. Japoński notes, celebrującej dwudziestopięciolecie powstania Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, przedstawiamy japońskie szkice chronologicznie, zgodnie z rytmem odbytych przez Reżysera podróży. Układ ten zdaje się znakomicie ilustrować kolejne etapy poznania, zachwytu i refleksji nad inną kulturą i sztuką.