W projekcie „Krzycz, Siostro, krzycz!” zadajemy trudne pytania o indywidualną i zbiorową odpowiedzialność oraz znaczenie aktywnej postawy obywatelskiej.

Tytuł projektu „Shout, Sister, Shout!”, zaczerpnięty został z utworu nagranego w 1942 roku przez Siostrę Rosettę Tharpe. Urodzona w 1915 roku amerykańska piosenkarka, córka zbieraczy bawełny z Arkansas, była wykluczona ze społeczeństwa na wielu poziomach: jako osoba czarnoskóra, biseksualna i jako kobieta, w czasach, gdy trudno było być którąkolwiek z nich.

Śpiewane przez nią potężnym głosem: „Shout, Sister, Shout!” to coś więcej, niż tylko piosenka. To hymn, który wzywa do działania i stanowi pochwałę otwartego wypowiadania się, nieskrępowanego wyrażania siebie i odważnego przełamywania społecznych barier; święto siły i indywidualności. Tharpe zachęca do używania kobiecego głosu jako narzędzia zmiany.

Odnosząc się do tego przesłania, Centrum Sztuki Współczesnej Kronika realizuje projekt „Krzycz, Siostro, krzycz!”, złożony z rezydencji artystycznych, warsztatów i działań twórczych. Jego podsumowaniem jest wystawa prac artystycznych zaprojektowana jako narzędzie edukacyjne oraz publikacja. Wystawa w swym założeniu teoretycznym nawiązuje do historii bytomskich kobiet, którym w czasach narodowego socjalizmu odebrano wszystko, odarto je z godności i człowieczeństwa, a w końcowym efekcie pozbawiono je również prawa do życia – ostatnich przedwojennych właścicielek kamienicy przy Rynku 26, Kathe Cohn i Friederike Marianne Guttman. Dziś w ich dawnym domu mieści się CSW Kronika.

Tropiąc ich dotąd nieznane losy, oddajemy im głos, który został odebrany. Przyglądamy się jednocześnie historiom współczesnych kobiet, na różne sposoby wykluczanych ze społeczeństwa w XXI wieku. Pokazując mechanizmy i efekty systematycznego prześladowania, motywowanego nienawiścią do różnorodności, chcemy rozbudzić krytyczne myślenie i świadomość społeczną. Kilkadziesiąt lat po Zagładzie społeczeństwa przestają wyciągać wnioski z historii, nie potrafią jej interpretować i powtarzają wciąż te same błędy. Poprzez odniesienie teraźniejszości do wydarzeń z przeszłości w projekcie „Krzycz, Siostro, krzycz!” zadajemy trudne pytania o indywidualną i zbiorową odpowiedzialność oraz znaczenie aktywnej postawy obywatelskiej. Wskazujemy schematy działań, które mogą stwarzać niebezpieczeństwo dla grup wykluczanych, zwracamy uwagę na to, jak przekładają się na kondycję całego społeczeństwa i dociekamy w jaki sposób czynniki historyczne, społeczne, religijne, polityczne czy ekonomiczne mogą zniszczyć i zdezintegrować wartości demokratyczne i prawa człowieka.

Projekt „Krzycz, Siostro, krzycz!” dofinansowano ze środków Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość (Stiftung Erinnerung, Verantwortung und Zukunft) w ramach programu „Historia lokalna”.

Artystki: Maciej Cholewa, Barbara Gryka, Dorota Hadrian, Irena Klepfisz, Lidija Mirković, Ewa Noras, Anna Piotrowska, Marta Romankiv, Pragati Sethi, Małgorzata Szandała, Alla Zagaykevych

Kuratorki: Agata Cukierska, Katarzyna Kalina