Alicja Kubicka.
Pośpieszny odwrót

26 maja 2022 r. – 26 czerwca 2022 r.
Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Malowanie to rodzaj języka. Medium wygodne dla mnie, przypadkowo akurat bardziej, niż np. pisanie, gra na instrumencie, czy cokolwiek innego – ani gorsze, ani lepsze. Zaś wystawa – to okazja do usłyszenia komentarzy i opinii, to znaczy, przejrzenia się (razem z obrazami, zerkającymi zza moich pleców) w lustrze, którym są ci, którzy przyszli popatrzeć.

Z każdą kolejną galeryjną sytuacją, w której dane mi jest uczestniczyć, uczę się, ile na temat tego, co widać, należy powiedzieć. Codzienna praktyka wypowiadania zdań ukazuje, że umysł tworzy skróty, jak tunele czasoprzestrzenne we wszechświecie; opowieść wiele razy powtórzona syntetyzuje się, i zachowuje wyłącznie elementy absolutnie konieczne do tego, by nieść sens – jak w przypadku baśni. O sztuce, i w ogóle o wszystkim, najlepiej rozmawia się chyba dwóm osobom różnych narodowości, posługującym się trzecim językiem, obcym dla każdej z nich; wtedy sens zawiera się w ciężarze niedbałego akcentowania, przeinaczonych epitetach, zapomnianych słowach – czyli w nieudolności.

Ciekawie, retorycznie zapytał Francis Bacon: „jaka jest różnica pomiędzy malaturą rzutującą problem bezpośrednio na układ nerwowy odbiorcy, a taką, która również coś komunikuje, lecz podąża okrężną drogą ilustracyjności?” Otwarcie przyznawał, że do końca sam nie wiedział, jak to naprawdę jest (ja, rzecz jasna, nie wiem również). Ale swoją twórczością sugerował, że odpowiedź tkwi w robocie, lub też, że to robota jest odpowiedzią. Uczulał nas też, że obraz może coś przedstawiać, i być o czymś – ale są to dwie zupełnie różne sprawy.