„Staram się wygrzebać i obnażyć to wszystko, co człowiek ma do schowania za ubraniem, co nosi w sobie. To mnie najbardziej interesuje” – mówił o swojej twórczości Jerzy Duda-Gracz. Zmarły w 2004 roku artysta malował ludzi zanurzonych w prozaicznej rzeczywistości, z ich wadami i śmiesznościami, tęskniąc przy tym do piękna i harmonii. Jego obrazy – porównywane czasem do dzieł Pietera Bruegla – budziły żywe emocje i wywoływały często sprzeczne opinie.

Retrospektywna prezentacja w galerii Nowohuckiego Centrum Kultury w 2015 roku zapoczątkowała współpracę Krakowa z rodziną malarza, a jej efektem było zawarte w 2018 roku porozumienie z córką artysty, w którym zdecydowano o utworzeniu w Nowej Hucie stałej Galerii Jerzego Dudy-Gracza. Od stycznia 2020 roku w NCK można stale oglądać około setki sukcesywnie wymienianych obrazów. W ciągu dwudziestu lat pokazanych zostanie w sumie ponad trzysta prac z rodzinnej kolekcji.

„Ideą aktualnej odsłony ekspozycji jest pokazanie tematów najistotniejszych dla artysty. Nie tych z których był najbardziej znany, które przyniosły mu popularność ale tych, które przenikały całą jego twórczość. Pierwszym z nich jest przemijanie i śmierć – ludzi, idei, pejzażu. Drugim zaś wszystko co drugorzędne, pomijane – prowincjonalne. Na wystawie prezentujemy prace z różnych okresów twórczości. Możemy zauważyć jak poprzez lata zmienia się sposób malowania. Drobiazgowość i dbałość o szczegół ustępuje miejsca rozmalowaniu, ekspresji i impresyjności prac”. (Agata Duda-Gracz)