Paulina Kowalczyk.
Jeżeli t=0

Wernisaż: 24 czerwca 2022 r., godz. 18:00

24 czerwca 2022 r. – 21 sierpnia 2022 r.
Galeria MBWA Leszno

Definiowanie obrazu wiąże się z koniecznością wykroczenia poza ramy kadru i otworzenia się na kontekst. Sekwencyjność wizualnej percepcji zawiera w sobie aspekt ruchu, zmienności, a także wieloznaczności odczytu. Obraz atomizuje rzeczywistość poprzez transformację i negowanie stałości. Jest śladem obecności, spowitym nimbem tajemnicy. Potrzeba reagowania na bodźce oznacza szukanie odpowiedniego medium, aby myśl mogła zainicjować materializowanie / krystalizowanie narracji zrodzonej z przeczuć. Istnieje semantyczna różnica między słowami widzieć i patrzeć. Pierwsze pochodzi od łacińskiego videre oznaczającego także wiedzieć. Widzieć, czyli dostrzegać, a zatem świadomie rejestrować obraz. Patrzenie nie musi zakładać dostrzegania, ponieważ odwołuje się bezpośrednio do zmysłów. Procesualność życia przekłada się na działania w obszarze sztuk wizualnych. Początek i koniec realizacji są ze sobą sprzężone i pozostają zawsze w relacji z nowymi koncepcjami. Jedna myśl wynika z drugiej. Myśli spotykają się w jednym punkcie. Każda decyzja jest przykładem negentropii. Podejmowanie działania oznacza oddalanie się od inercji, charakterystycznej dla jungowskiej Pleromy – prachaosu. To zanurzenie w życiu, czyli doświadczaniu i transformacji.

Wychylając się sponad krawędzi naszej ziemi, patrzyłem, jak zbliża się dryfujący kontynent.
– Płynie prosto na nas! – krzyknąłem, a w tej samej chwili ziemia zadrżała (…). Oba światy zetknęły się z sobą, a potem się od siebie odbiły i zaczęły się oddalać, i znów się połączyły, i jeszcze raz oderwały. W wyniku jednego z takich zderzeń zostałem wyrzucony na tamtą stronę, a tymczasem ponownie rozwierała się już pusta otchłań, oddzielając mnie od mojego świata.
Rozejrzałem się dokoła: niczego nie można było już poznać. /Italo Calvino/